Alec: Goeiemorgen Karl.

Karl: Goeiemorgen Alec.

Rozemarijn: Hallo samen!

Alec, Karl: goeiemorgen Rozemarijn.

Rozemarijn: hoe was je verjaardagsfeestje?

Karl: pff, m'n oma moest alles via Whatsapp volgen.

Alec: hopelijk heeft ze een antivirusprogramma op haar tablet? Bij het uitblazen van de kaars zullen nogal wat viruspartikels verspreid zijn...

Karl: vergeet het maar. M'n ma had één LED-kaarsje gekocht dat ze na het zingen droogweg uitknipte. Ze wou inderdaad het risico op besmetting bij het uitblazen van echte kaarsen niet lopen.

Rozemarijn: pfff, hoe stom!

Alec: ja, en waarom eigenlijk?

Rozemarijn: tweede coronagolf zeker?

Karl: tweede golf? Die vliegher gaat niet! De curve van hospitalisaties en overlijdens - waar het uiteindelijk toch om draait - is even plat als de rechte lijn die mijn zus van vier momenteel tekent. Vlak, met af en toe een kleine schommeling. En het aantal positieve resultaten, tja. Als je meer test, pik je ook meer gevallen op natuurlijk. In het voorjaar werd slechts 5-10% van de gevallen opgepikt, en lag de 'piek' rond de 1.500 gevallen daags. Nu ligt die rond de 500 gevallen, maar detecteren we makkelijk een op drie van de gevallen. Hoogstens een kleine bubbel dus in de curve.

Rozemarijn: wie was er dan allemaal op je verjaardagsfeestje?

Karl: in vivo of in vitro?

Alec: in vitro?

Karl: welja, m'n oma, overgrootvader, peter en meter keken mee vanaf hun tablet thuis.

Rozemarijn: wie dacht je ma dan aan te steken dat ze LED-kaarsjes kocht? Jullie zijn als gezin toch één pot nat?

Alec: jou zeker Karl?

Karl: maar hoe jonger je bent, hoe minder risico op besmetting! De J-curve - waarbij je inderdaad ziet dat kinderen jonger dan één vaker gehospitaliseerd worden dan kinderen ouder dan 12 maanden - wordt vermoedelijk verklaard door het feit dat koorts of symptomen bij hen vaker leiden tot ongerustheid en testonderzoek, eerder dan een verhoogde ernst van de infectie. Meer dan de helft van mijn leeftijdsgenoten had bij opname geen symptomen, en een overgrote meerderheid had geen ernstindicatoren.

Rozemarijn: dus moeten we de risicogevallen bij de oudjes zoeken. Je pa?

Alec: houden je ouders dan altijd en overal anderhalve meter afstand?

Karl: als het van mij ma afhangt wel ja...

Alec: altijd?

Rozemarijn: Alec, met je ranzige humor ook...

Karl: volgens wat ik vanuit mijn co-sleeper observeer denk ik nog een poosje de jongste te zullen zijn. Mijn pa is leerkracht en volgens mijn ma dus een microbiële dierentuin. De stakker is al enkele keren naar de sofa verwezen.

Alec: de sofa in jullie living, of de sofa bij de psychiater?

Karl: vul zelf maar in...

Rozemarijn: dus het was een feestje met de rem op.

Alec: een retro-party? Hopelijk gaat het niet viraal.

Rozemarijn: niveau Alec, niveau!

Alec: sorry, het zit in mijn RNA.

Karl: even serieus, dit moet echt niet te lang meer duren. Volwassenen zijn gespannen, en de weinigen die met de glimlach rondlopen, moeten die verbergen achter een mondmasker. Wat zich tussen mijn ouders afspeelt, gebeurt in menig huishouden. Scheidingen en suïcides zitten in de lift. Waarom krijgen we daar geen statistieken van te zien? Naast een dagelijkse update over de coronacijfers graag ook een grafiekje over de bloedrode cijfers van (intrafamiliaal) geweld, zelfmoord en zoveel andere psychosociale graadmeters. Om nog maar te zwijgen over de economische k(r)ater of de braindrain ten gevolge van de sluiting van de scholen.

Onlangs stond een politicus op het journaal te snoeven over het feit dat de zomerkampen zonder al te veel besmettingen verlopen waren. Alsof dat de doelstelling van jeugdkampen zijn?! Heeft er iemand gepeild naar stress en spanning bij de kinderen, en wat ze er - in vergelijking met de voorgaande jaren - wérkelijk van vonden? Is plezier op kamp niet de primaire uitkomstmaat die telt?

Alec: je klinkt aanstekelijk!

Karl: zeg dat maar niet tegen mijn ma...

Rozemarijn: maar er komt toch een vaccin?

Karl: denk jij dat? En wat als er geen komt? Ik zou toch de nodige terughoudendheid in acht nemen. In geval er geen komt, vrees ik overigens een zeer zware mentale klap bij de bevolking. Sowieso is wat nu opgelegd wordt onhoudbaar, laat staan dat we dit nog maanden moeten volhouden. Maar stel nu eens dat al die opgeblazen hoop wordt weggeveegd?

Alec: waar reken je dan wel op?

Karl: gezond verstand, leiderschap, politieke moed!

Rozemarijn: je zou dokter moeten worden.

Alec: waarom geen politicus?

Rozemarijn: of viroloog?

Alec: Goeiemorgen Karl. Karl: Goeiemorgen Alec. Rozemarijn: Hallo samen! Alec, Karl: goeiemorgen Rozemarijn. Rozemarijn: hoe was je verjaardagsfeestje? Karl: pff, m'n oma moest alles via Whatsapp volgen. Alec: hopelijk heeft ze een antivirusprogramma op haar tablet? Bij het uitblazen van de kaars zullen nogal wat viruspartikels verspreid zijn... Karl: vergeet het maar. M'n ma had één LED-kaarsje gekocht dat ze na het zingen droogweg uitknipte. Ze wou inderdaad het risico op besmetting bij het uitblazen van echte kaarsen niet lopen. Rozemarijn: pfff, hoe stom! Alec: ja, en waarom eigenlijk? Rozemarijn: tweede coronagolf zeker? Karl: tweede golf? Die vliegher gaat niet! De curve van hospitalisaties en overlijdens - waar het uiteindelijk toch om draait - is even plat als de rechte lijn die mijn zus van vier momenteel tekent. Vlak, met af en toe een kleine schommeling. En het aantal positieve resultaten, tja. Als je meer test, pik je ook meer gevallen op natuurlijk. In het voorjaar werd slechts 5-10% van de gevallen opgepikt, en lag de 'piek' rond de 1.500 gevallen daags. Nu ligt die rond de 500 gevallen, maar detecteren we makkelijk een op drie van de gevallen. Hoogstens een kleine bubbel dus in de curve. Rozemarijn: wie was er dan allemaal op je verjaardagsfeestje? Karl: in vivo of in vitro? Alec: in vitro? Karl: welja, m'n oma, overgrootvader, peter en meter keken mee vanaf hun tablet thuis. Rozemarijn: wie dacht je ma dan aan te steken dat ze LED-kaarsjes kocht? Jullie zijn als gezin toch één pot nat? Alec: jou zeker Karl? Karl: maar hoe jonger je bent, hoe minder risico op besmetting! De J-curve - waarbij je inderdaad ziet dat kinderen jonger dan één vaker gehospitaliseerd worden dan kinderen ouder dan 12 maanden - wordt vermoedelijk verklaard door het feit dat koorts of symptomen bij hen vaker leiden tot ongerustheid en testonderzoek, eerder dan een verhoogde ernst van de infectie. Meer dan de helft van mijn leeftijdsgenoten had bij opname geen symptomen, en een overgrote meerderheid had geen ernstindicatoren. Rozemarijn: dus moeten we de risicogevallen bij de oudjes zoeken. Je pa? Alec: houden je ouders dan altijd en overal anderhalve meter afstand? Karl: als het van mij ma afhangt wel ja... Alec: altijd? Rozemarijn: Alec, met je ranzige humor ook... Karl: volgens wat ik vanuit mijn co-sleeper observeer denk ik nog een poosje de jongste te zullen zijn. Mijn pa is leerkracht en volgens mijn ma dus een microbiële dierentuin. De stakker is al enkele keren naar de sofa verwezen. Alec: de sofa in jullie living, of de sofa bij de psychiater? Karl: vul zelf maar in... Rozemarijn: dus het was een feestje met de rem op. Alec: een retro-party? Hopelijk gaat het niet viraal. Rozemarijn: niveau Alec, niveau! Alec: sorry, het zit in mijn RNA. Karl: even serieus, dit moet echt niet te lang meer duren. Volwassenen zijn gespannen, en de weinigen die met de glimlach rondlopen, moeten die verbergen achter een mondmasker. Wat zich tussen mijn ouders afspeelt, gebeurt in menig huishouden. Scheidingen en suïcides zitten in de lift. Waarom krijgen we daar geen statistieken van te zien? Naast een dagelijkse update over de coronacijfers graag ook een grafiekje over de bloedrode cijfers van (intrafamiliaal) geweld, zelfmoord en zoveel andere psychosociale graadmeters. Om nog maar te zwijgen over de economische k(r)ater of de braindrain ten gevolge van de sluiting van de scholen. Onlangs stond een politicus op het journaal te snoeven over het feit dat de zomerkampen zonder al te veel besmettingen verlopen waren. Alsof dat de doelstelling van jeugdkampen zijn?! Heeft er iemand gepeild naar stress en spanning bij de kinderen, en wat ze er - in vergelijking met de voorgaande jaren - wérkelijk van vonden? Is plezier op kamp niet de primaire uitkomstmaat die telt? Alec: je klinkt aanstekelijk! Karl: zeg dat maar niet tegen mijn ma... Rozemarijn: maar er komt toch een vaccin? Karl: denk jij dat? En wat als er geen komt? Ik zou toch de nodige terughoudendheid in acht nemen. In geval er geen komt, vrees ik overigens een zeer zware mentale klap bij de bevolking. Sowieso is wat nu opgelegd wordt onhoudbaar, laat staan dat we dit nog maanden moeten volhouden. Maar stel nu eens dat al die opgeblazen hoop wordt weggeveegd? Alec: waar reken je dan wel op? Karl: gezond verstand, leiderschap, politieke moed! Rozemarijn: je zou dokter moeten worden. Alec: waarom geen politicus? Rozemarijn: of viroloog?