Brief aan Luc Van Gorp

Beste heer Van Gorp,Zoals steeds blijkt: de beste stuurlui staan aan wal.Ik heb met verbazing uw uitlatingen in de media aanhoord, aan de vooravond van de medicomut, kwestie van timing, en de reactie van prof. De Maeseneer, die ik nog als assistent heb gekend 35 jaar geleden bij mijn opleiding. (Die wil zijn politieke kleur nog altijd doordrukken op de gezondheidszorg, maar gelukkig hoort hij tot een kleine politieke minderheid onder de artsen.)Ik ben inderdaad al 34 jaar arts en heb al heel wat strekkingen zien komen en gaan. Zo ook over de inkomsten van de artsen. Van zuivere prestatiegeneeskunde tot alle artsen in loondienst van de ziekenfondsen (dat is toch wat u maar al te graag zou hebben, niet?).Artsen zijn zelfstandigen met al de risico's vandien, hebben lang moeten studeren en hebben geen 45 jaar om een volledig pensioen op te bouwen: zij moeten voor alles zelf zorgen: sociale zekerheid, verzekeringen en extralegale pensioenopbouw; wat een grote hap betekent uit dat mooi inkomen van hen. Daarbij zitten we nu eenmaal niet in een communistisch systeem, waar artsen maar evenveel mogen verdienen dan een werkman; wij hebben het beroep waarvoor het langste moet gestudeerd worden en daar mag wat tegenover staan. De verantwoordelijkheid om tussen leven en dood te staan, zoals bij de cardiovasculaire chirurgen, daar mag wat tegenover staan. De patiënt die daar extra jaren leven voor in de plaats krijgt, mag dat ook weten en mag daar ook voor betalen. Ik denk dat dat een van de beste dingen is die je een mens kan geven: extra jaren leven. Een specialist in het ziekenhuis moet op zijn 65 op pensioen, dus hij moet op 35 jaar heel zijn carrière zien te verdienen.Wij hebben, ik denk wel vijf jaar lang, geen indexaanpassing gehad, zonder morren. We zijn er dus al vijf jaar lang op achteruitgegaan: laat ons zeggen: zo'n 10% in het totaal. Dat is al een mooie toegift, vindt u niet.De fiscus weet ons ook elk jaar wonen, er is in die 34 jaar geen fiscaal jaar voorbijgegaan zonder dat er nieuwe regeltjes komen die, hoe kan het ook anders, juist de zelfstandigen het meest treffen. Er valt wel elk jaar een of andere aftrekpost weg, of wordt beperkt of er komt een trucje met de cijfers, waardoor ze net anders worden berekend in ons nadeel (het laatste jaar de beperking van de aftrek van dienstencheques, het jaar daarvoor de voordelen alle aard en het anders verwerken van de sociale lasten, of vroeger nog de bijkomende solidariteitstaksen, aftrek van auto's en benzine, aftrek van kledij). En in het bijzonder de uitvinding van het statuut meehelpende echtgenote: weet je, als ik dat zou toepassen zoals de overheid het voorstelt, dan was ik nu failliet. Ik had voor mijn vrouw evenveel sociale zekerheid moeten betalen als ikzelf. Dus ben ik overgestapt naar een BVBA, waar de echtgenote haar man nog wel mag helpen. Ik kan er zo nog veel bedenken.Dan het probleem huisarts. Wat wordt het: gaan we het beroep opwaarderen en gaan we centen inleveren. Het beroep is niet meer in trek en terecht. In 34 jaar is er maar één minister geweest die aan ons, en de opwaardering van het beroep heeft gedacht en dat is Vandenbroucke geweest. Die heeft ons het GMD gegund en dus een flinke opwaardering van het beroep. Of is het dat dat je terug wil afpakken?Waarom is ons beroep niet meer gewaardeerd: doordat wij elk jaar langer moeten werken per prestatie gaan wij er gevoelig op achteruit. Het verkeer in Antwerpen wordt zo hopeloos dat ik nog maar een zeven à acht huisbezoeken op een namiddag van drie à vier uur kan doen, dat was vroeger merkelijk meer. Het gebeurt dat ik nauwelijks twee huisbezoeken per uur gedaan heb: dat betekent 74 euro/uur bruto, verplaatsing inclusief. Een vakman verdient meer want die vraagt 50 euro voor het eerste begonnen uur en 70 euro verplaatsingskosten. Kan u rekenen.In Antwerpen heeft er een grote uitloop van huisartsen geweest een tiental jaar geleden, allemaal naar Nederland. Belangrijkste reden: de pesterijen van de politie - artsen kregen gemiddeld twee à drie boetes per week in de bus. Wordt daar iets aan gedaan? Neen.Onze raadplegingen worden ook steeds langer: deels omdat de patiënten veel mondiger worden, maar ook deels omdat de overheid ons van alles oplegt voor de digitalisering, o.a. e-health, sumhers, opzoeken in de ICPC codes, inloggen met de eID, het zijn allemaal maar minuten, maar neem nu vijf min/patiënt en je ziet op een raadpleging 20 patiënten, dan heb je bijna twee uur langer gewerkt voor niets. Ik kan in het beste geval vier patiënten per uur doen op raadpleging; dat betekent 100 euro per uur; dat is nog altijd minder dan onze vakman.Dus zitten we al niet bijna in een communistisch systeem?En waar zit je nu met de grootverdieners: wij kunnen alleen een mooi inkomen verwerven door veel uren te kloppen en dat is onze keuze, of ga je ons ook nog verplichten de 40-urenweek te respecteren? In een tijd dat CEO's nog miljoenen uitgekeerd krijgen om een zinkend schip te verlaten of CEO's van LIEFDADIGHEIDsinstellingen honderdduizenden euro's loon krijgen op de kap van de goedbedoelende mensen die hun centjes voor een goed doel geven en niet om die bons te betalen, denk ik dat je beter zwijgt over de centjes van de dokters en uw hand in eigen boezem steekt want is het niet zo dat de mutualiteiten samen meer kosten dan alle kosten van alle huisartsen samen, is het niet zo dat jullie nog hogere toelagen kregen van de overheid, toen wij onze index moesten laten vallen, is het niet zo dat mutualiteiten eigenlijk maar een peperduur doorgeefluik zijn en eigenlijk misbaar en ik zal maar niet vragen wat jij verdient, want dat wil je zeker niet aan de grote klok hangen.Dus ik zou maar zwijgen, als ik u was.