Professor Erik Franck is klinisch psycholoog en verbonden aan de faculteit geneeskunde en gezondheidswetenschappen van de UAntwerpen. Volgens hem heeft de huidige uitzonderlijke situatie een grote impact op artsen en verpleegkundigen. "Voor sommigen verandert de inhoud van hun job of hij valt soms zelfs helemaal weg. Door het uitstel van niet-dringende onderzoeken lijden zelfstandige artsen inkomensverlies." Bovendien is er de strijd aan de frontlinie, het risico op besmetting en het fysieke en mentale lijden van vele Covid-19-patiënten. Vele artsen werken nu in zeer stresserende omstandigheden.

Franck verwijst naar een recente Chinese bevraging van 1.257 gezondheidswerkers - 62% verpleegkundigen, 38% artsen. Daarvan werkte 60% in een ziekenhuis; de anderen stonden in het veld en diagnosticeerden, behandelden of zorgden voor (vermoedelijke) Covid-19-patiënten. Dit onderzoek, gepubliceerd in de JAMA Psychiatry, startte op het moment dat de kaap van 10.000 besmettingen gerond werd.

Wat blijkt? Niet minder dan de helft van de Chinese artsen en verpleegkundigen vertoonde symptomen van depressie, 44% had angstklachten, 34% ervoer slapeloosheid en bijna drie op de vier rapporteerde één of meer symptomen van traumatische stress. Professor Franck: "Wie in minder gespecialiseerde diensten of centra werkte, rapporteerde meer symptomen van angst, depressie en slapeloosheid. Op zowat alle meetschalen scoorden verpleegkundigen gemiddeld nog wat hoger dan artsen."

De voornaamste stressoren waren: zich kwetsbaar voelen als mens, verlies van controle, bezorgdheid over de eigen gezondheid, verspreiding van het virus, gezondheid van anderen (familieleden), veranderingen in werkinhoud of -omgeving en een mogelijk tekort aan beschermingsmateriaal.

Volgens Erik Franck kunnen ook Belgische hulpverleners een aantal mentale gevolgen verwachten. Eenvoudige zelfzorgtips leren hen deze moeilijke periode door te komen.

Lees ook: 'Dit is geen sprint maar een marathon'.

Professor Erik Franck is klinisch psycholoog en verbonden aan de faculteit geneeskunde en gezondheidswetenschappen van de UAntwerpen. Volgens hem heeft de huidige uitzonderlijke situatie een grote impact op artsen en verpleegkundigen. "Voor sommigen verandert de inhoud van hun job of hij valt soms zelfs helemaal weg. Door het uitstel van niet-dringende onderzoeken lijden zelfstandige artsen inkomensverlies." Bovendien is er de strijd aan de frontlinie, het risico op besmetting en het fysieke en mentale lijden van vele Covid-19-patiënten. Vele artsen werken nu in zeer stresserende omstandigheden. Franck verwijst naar een recente Chinese bevraging van 1.257 gezondheidswerkers - 62% verpleegkundigen, 38% artsen. Daarvan werkte 60% in een ziekenhuis; de anderen stonden in het veld en diagnosticeerden, behandelden of zorgden voor (vermoedelijke) Covid-19-patiënten. Dit onderzoek, gepubliceerd in de JAMA Psychiatry, startte op het moment dat de kaap van 10.000 besmettingen gerond werd. Wat blijkt? Niet minder dan de helft van de Chinese artsen en verpleegkundigen vertoonde symptomen van depressie, 44% had angstklachten, 34% ervoer slapeloosheid en bijna drie op de vier rapporteerde één of meer symptomen van traumatische stress. Professor Franck: "Wie in minder gespecialiseerde diensten of centra werkte, rapporteerde meer symptomen van angst, depressie en slapeloosheid. Op zowat alle meetschalen scoorden verpleegkundigen gemiddeld nog wat hoger dan artsen." De voornaamste stressoren waren: zich kwetsbaar voelen als mens, verlies van controle, bezorgdheid over de eigen gezondheid, verspreiding van het virus, gezondheid van anderen (familieleden), veranderingen in werkinhoud of -omgeving en een mogelijk tekort aan beschermingsmateriaal. Volgens Erik Franck kunnen ook Belgische hulpverleners een aantal mentale gevolgen verwachten. Eenvoudige zelfzorgtips leren hen deze moeilijke periode door te komen.