...
De laatste twee jaar heeft de coronapandemie ons doen en laten bepaald. Meerdere malen is niet alleen hier, maar ook in andere media geschreven dat deze pandemie een grote impact zou hebben op onze toekomstige maatschappij. Tot de beslissing van een Russisch despoot van de voorbije twee coronajaren bijna een futiliteit maakt. De oorlog in Oekraïne, op zo'n 2.000 km van onze achterdeur, lijkt een veel grotere bedreiging dan dat minuscule virusje. Oorlog... Moeilijk te vatten. Ook ik heb, net als de meeste lezers van dit magazine, het geluk gehad in een periode te leven waar oorlog zich ver van ons bed afspeelde. Sterker nog, we waren er zo goed als zeker van dat Europa definitief gevrijwaard was van gewapend conflict. Niet dus... Het deed me denken aan mijn vader zaliger en het verhaal over zijn jeugdjaren in de tweede wereldoorlog. Hoe het zijn verder studeren ge/verhinderd had. Hoe hij hoopte dat volgende generaties daarvan gespaard zouden blijven. Niet dus... We kunnen niets anders dan blijven geloven in dialoog, in communicatie, in oplossingen. De getoonde solidariteit van zovele individuen is dan ook deugddoend. Het illustreert bovendien nog maar eens onze afkeuring van deze on-/waanzinnige oorlogsdaden. Terug naar dit magazine waarin heel veel aandacht besteed wordt aan een aantal jaarlijks terugkerende meetings: de post-San Antonio-meeting, de jaarlijkse BGDO-, BHS- en BSMO-meetings,... Ze komen in deze editie aan bod, naast de terugkerende rubrieken. In dit nummer ook de meetings die wij met de equipe van Roularta HealthCare zelf hebben georganiseerd in het domein van de gynaecologische en digestieve oncologie. Veel leesgenot.