Maart dikkedarmkankermaand: 'Begrijpen wat mensen ervan weerhoudt deel te nemen aan screening'

De cijfers, die u wellicht zeer goed kent: colorectale kanker treft bijna 8.000 mensen per jaar en is daarmee een van de drie meest voorkomende kankers in België. Darmkanker is na borstkanker de meest voorkomende kanker bij vrouwen en de nummer drie onder de kankers bij mannen, na prostaat- en longkanker. Meer dan 2.500 Belgen overlijden jaarlijks aan de gevolgen van darmkanker.Dikkedarmkanker vertoont vaak lang geen symptomen. Daarom moet het worden opgespoord voordat het zich voordoet. Cijfers tonen echter aan dat deelname aan de screeningsprogramma's (veel) beter kan. In Vlaanderen stuurt een kleine 50% (48,5%) de stoelgangtest die ze thuis krijgt terug. De responsgraad in 2020 is -- vermoedelijk door de COVID19-pandemie, zegt StK -- met 3% gedaald naar 48,5% (versus 51,5% in 2019). In Wallonië en Brussel ligt de responsgraad (een stuk) lager.Redenen om (niet) deel te nemenIn de recente Kankerbarometer (2021, gelanceerd 4 februari 2022) beveelt Stichting tegen Kanker dan ook aan "extra inspanningen" te doen om de bevolking tot deelname aan te sporen."Bij screening is het van essentieel belang te werken aan de overtuigingen en percepties van de Belgische bevolking. Het is belangrijk om de redenen die mensen ervan weerhouden om deel te nemen aan bevolkingsonderzoeken te begrijpen en te inventariseren, zodat de nodige middelen kunnen worden ingezet om de situatie te veranderen", zo verduidelijkt StK in een persbericht. Volgens dr. Veronique Le Ray, medisch directeur en woordvoerster van Stichting tegen Kanker geldt dit "in het bijzonder voor de opsporingstests voor dikkedarmkanker, en nog meer in Brussel en in het zuiden van het land, waar de participatiegraad nog ver verwijderd is van de door de Europese Unie vastgestelde doelstelling van 65%"Onderzoek naar preventieIn 2022 deed Stichting tegen Kanker voor het eerst een oproep voor onderzoeksprojecten m.b.t. primaire en secundaire preventie. Een bedrag van 1.737.152 euro werd verdeeld over zeven projecten, die binnen een à twee jaar moeten worden gerealiseerd. Twee projecten zijn gericht op primaire preventie, de vijf andere op secundaire preventie.