De Strategische Adviesraad voor het Welzijns-, Gezondheids- en Gezinsbeleid (SAR WGG) roept op om de sociale gezondheidskloof in Vlaanderen te dichten. Terecht, het is een van de grote uitdagingen van onze gezondheidszorg. Maar waarom dit probleem niet samen met de andere deelstaten aanpakken?
De Belg kan rekenen op een goede en toegankelijke gezondheidszorg. En toch ontsnapt ook ons land niet aan de 'sociale gezondheidskloof'. Onze socio-economische status bepaalt in grote mate onze gezondheid en levenskwaliteit. Daarom stelt de SAR WWG nu een nieuwe Vlaamse gezondheidsdoelstelling voor: tegen 2030 moet Vlaanderen de verschillen in gezonde levensjaren naargelang de positie op de sociale ladder met 25% verminderen.
Alle indicatoren leggen deze sociale gezondheidskloof bloot. Volgens de interfederale armoedebarometer 2017 stelt meer dan 19% van de Belgen met een armoederisico gezondheidszorg uit vanwege financiële redenen[1]. Uit een recente enquête van de Onafhankelijke Ziekenfondsen rond gezondheidsdoelstellingen geeft 45% van de bevraagde Vlamingen aan dat niet iedereen een goede toegang heeft tot gezondheidszorg. In Brussel en Wallonië leeft dit gevoel zelfs bij respectievelijk 60% en 66% van de bevolking. Ook de Europese Commissie maakte deze vaststelling in het recent gepubliceerde landenprofiel over de Belgische gezondheidszorg in de 'State of Health in the EU'[2]: "Er blijven in België grote gezondheidsverschillen bestaan naar sociaal-economische status. Een aanpak van deze risicofactoren vereist niet alleen alomvattende strategieën, maar ook een sterke samenwerking zowel tussen de verschillende sectoren als tussen de regeringen van de drie Gemeenschappen."
Ook Europa dringt dus aan op meer samenwerking tussen de deelstaten. Vlaanderen staat verder op vlak van gezondheidsdoelstellingen dan Wallonië en Brussel en zou de deelstaten en de federale overheid mee op sleeptouw kunnen nemen. Niet samenwerken rond nationale gezondheidsdoelstellingen zal leiden tot een versnipperd beleid dat de Belgische volksgezondheid niet ten goede komt. De strijd tegen kanker en obesitas, de chronische ziektes, mentale gezondheid en dus ook het aanpakken van de sociale gezondheidskloof zijn belangrijke uitdagingen voor álle deelstaten.
Niet samenwerken rond nationale gezondheidsdoelstellingen zal leiden tot een versnipperd beleid dat de Belgische volksgezondheid niet ten goede komt.
De Onafhankelijke Ziekenfondsen kunnen de SAR WWG enkel bijtreden: het dichten van de gezondheidskloof vergt een actieplan dat alle beleidsniveaus (federaal, regionaal en lokaal) en -domeinen omvat. We moeten streven naar een 'Health in all policies', met maatregelen in alle domeinen die een impact hebben op de sociale gezondheidskloof. Niet enkel binnen de gezondheidszorg, maar ook rond huisvestiging, onderwijs, arbeid, economie, financiën, inburgering, ruimtelijke ordening, enz. De ziekenfondsen kunnen hieraan meewerken dankzij het directe contact met hun leden, het garanderen van een toegankelijke gezondheidszorg, gezondheidspreventie en -promotie en initiatieven om de gezondheidsvaardigheden te verbeteren.
Door de staatshervormingen kijken de deelstaten meer en meer naar zichzelf en hun eigen bevoegdheden. Maar net zoals de Europese lidstaten samenwerken rond gemeenschappelijke uitdagingen, moeten ook de deelstaten leren om dingen samen te doen. Het dichten van de sociale gezondheidskloof lijkt ons een uitgelezen kans voor de deelstaten om de handen in elkaar te slaan.
De Belg kan rekenen op een goede en toegankelijke gezondheidszorg. En toch ontsnapt ook ons land niet aan de 'sociale gezondheidskloof'. Onze socio-economische status bepaalt in grote mate onze gezondheid en levenskwaliteit. Daarom stelt de SAR WWG nu een nieuwe Vlaamse gezondheidsdoelstelling voor: tegen 2030 moet Vlaanderen de verschillen in gezonde levensjaren naargelang de positie op de sociale ladder met 25% verminderen.Alle indicatoren leggen deze sociale gezondheidskloof bloot. Volgens de interfederale armoedebarometer 2017 stelt meer dan 19% van de Belgen met een armoederisico gezondheidszorg uit vanwege financiële redenen[1]. Uit een recente enquête van de Onafhankelijke Ziekenfondsen rond gezondheidsdoelstellingen geeft 45% van de bevraagde Vlamingen aan dat niet iedereen een goede toegang heeft tot gezondheidszorg. In Brussel en Wallonië leeft dit gevoel zelfs bij respectievelijk 60% en 66% van de bevolking. Ook de Europese Commissie maakte deze vaststelling in het recent gepubliceerde landenprofiel over de Belgische gezondheidszorg in de 'State of Health in the EU'[2]: "Er blijven in België grote gezondheidsverschillen bestaan naar sociaal-economische status. Een aanpak van deze risicofactoren vereist niet alleen alomvattende strategieën, maar ook een sterke samenwerking zowel tussen de verschillende sectoren als tussen de regeringen van de drie Gemeenschappen."Ook Europa dringt dus aan op meer samenwerking tussen de deelstaten. Vlaanderen staat verder op vlak van gezondheidsdoelstellingen dan Wallonië en Brussel en zou de deelstaten en de federale overheid mee op sleeptouw kunnen nemen. Niet samenwerken rond nationale gezondheidsdoelstellingen zal leiden tot een versnipperd beleid dat de Belgische volksgezondheid niet ten goede komt. De strijd tegen kanker en obesitas, de chronische ziektes, mentale gezondheid en dus ook het aanpakken van de sociale gezondheidskloof zijn belangrijke uitdagingen voor álle deelstaten.De Onafhankelijke Ziekenfondsen kunnen de SAR WWG enkel bijtreden: het dichten van de gezondheidskloof vergt een actieplan dat alle beleidsniveaus (federaal, regionaal en lokaal) en -domeinen omvat. We moeten streven naar een 'Health in all policies', met maatregelen in alle domeinen die een impact hebben op de sociale gezondheidskloof. Niet enkel binnen de gezondheidszorg, maar ook rond huisvestiging, onderwijs, arbeid, economie, financiën, inburgering, ruimtelijke ordening, enz. De ziekenfondsen kunnen hieraan meewerken dankzij het directe contact met hun leden, het garanderen van een toegankelijke gezondheidszorg, gezondheidspreventie en -promotie en initiatieven om de gezondheidsvaardigheden te verbeteren.Door de staatshervormingen kijken de deelstaten meer en meer naar zichzelf en hun eigen bevoegdheden. Maar net zoals de Europese lidstaten samenwerken rond gemeenschappelijke uitdagingen, moeten ook de deelstaten leren om dingen samen te doen. Het dichten van de sociale gezondheidskloof lijkt ons een uitgelezen kans voor de deelstaten om de handen in elkaar te slaan.
